Επιπτώσεις αρτηριακής υπέρτασης & παρενέργειες των αντιυπερτασικών φαρμάκων

ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΑΡΤΗΡΙΑΚΗΣ ΠΙΕΣΗΣ & ΠΑΡΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΑΝΤΙΥΠΕΡΤΑΣΙΚΩΝ ΦΑΡΜΑΚΩΝ

Γενικά, η υπέρταση υποδιαγιγνώσκεται και υποθεραπεύεται.
Από διάφορες μελέτες υπολογίζεται ότι σχεδόν το 30% των ενηλίκων ατόμων πάσχουν από αρτηριακή υπέρταση, ενώ περίπου το 30% των ενηλίκων υπερτασικών δεν γνωρίζουν ότι είναι υπερτασικοί.

Στην Ελλάδα, τα καρδιαγγειακά συμβάματα αποτελούν την πρώτη αιτία θανάτου (48%) και επηρεάζει περίπου το 30% του ενήλικου πληθυσμού.
Η υψηλή αρτηριακή πίεση ή υπέρταση αυξάνει τις πιθανότητες να αποκτήσετε ανεξαρτήτως ηλικίας, φύλου ή φυλής:

• στεφανιαία νόσο (καρδιακό νόσημα),
• καρδιακή ανεπάρκεια,
• ανεύρυσμα των αρτηριών (π.χ. ανεύρυσμα αορτής),
• χρόνια νεφρική νόσος,
• άνοια,
• εγκεφαλικό επεισόδιο,
• μειωμένο προσδόκιμο ζωής.
   

Δεν υπάρχει πλήρης εξάλειψη - θεραπεία της υπέρτασης από τη στιγμή που εμφανίστηκε, αλλά μπορεί να σταθεροποιηθεί σε επίπεδα ακίνδυνα για τον οργανισμό μας ή φυσιολογικά και συνήθως τα αποτελέσματα είναι μακροχρόνια.

ΠΑΡΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΑΝΤΙΥΠΕΡΤΑΣΙΚΩΝ ΦΑΡΜΑΚΩΝ

• τα διουρητικά μπορεί να μειώσουν το κάλιο και να προκαλέσουν ένα αίσθημα αδυναμίας,
• οι β αναστολείς μπορεί να μειώσουν σημαντικά τους παλμούς της καρδιάς, να προκαλέσουν δύσπνοια, κόπωση ή κρύα άκρα και σεξουαλικές διαταραχές στους άνδρες που όμως είναι μικρού βαθμού και συνήθως αναστρέψιμες με την διακοπή του φαρμάκου,
• οι ανταγωνιστές ασβεστίου μπορεί να προκαλέσουν εξάψεις και οιδήματα στα πόδια
• οι αναστολείς του μετατρεπτικού ενζύμου μπορεί να προκαλέσουν ξηρό και επίμονο βήχα που δεν προκαλείται από τους αναστολείς των υποδοχέων της αγγειοτανσίνης.
• τα αντιυπερτασικά φάρμακα με κεντρική δράση συνήθως προκαλούν υπνηλία και ξηροστομία.

> Οι γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας θα πρέπει να ενημερώνουν τον θεράποντα ιατρό για το ενδεχόμενο κύησης διότι ορισμένα αντιυπερτασικά φάρμακα έχουν αντένδειξη σε αυτό το ενδεχόμενο ενώ άλλα είναι πιο κατάλληλα.
Τα αντισυλληπτικά χάπια μπορεί να αυξήσουν λίγο την πίεση γιατί περιέχουν μεγαλύτερες δόσεις οιστρογόνων.
Σε κάθε περίπτωση, η φαρμακευτική θεραπεία και δη αυτή που αποκτά χρόνιο χαρακτήρα ενέχει σημαντικό οικονομικό κόστος και ταυτόχρονα ήπιες αλλά σίγουρα ανεπιθύμητες παρενέργειες για τον πάσχοντα.
Για τον λόγο αυτό μελετάται ευρέως ο ρόλος των μη φαρμακευτικών θεραπειών.
Αυτές, εστιάζουν κυρίως:

στην απώλεια βάρους,
τον περιορισμό του αλκοόλ,
τη φυσική άσκηση,
στον επαρκή και καλό ύπνο,
τη δίαιτα πλούσια σε φρούτα, λαχανικά και φτωχή σε λιπαρά και αλάτι (μέχρι 2.4gr ανά ημέρα).