ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑ ΑΡΤΗΡΙΑΚΗΣ ΥΠΕΡΤΑΣΗΣ
Η αιτία των 95% των περιπτώσεων της ιδιοπαθούς αρτηριακής υπέρτασης οφείλονται σε πολυπαραγοντικό συνδυασμό τρόπου ζωής όπως:
Πλήθος ερευνών υποστηρίζει τη συμβολή της διαχείρισης του στρες στον έλεγχο της αρτηριακής πίεσης, στη συμμόρφωση και στην αποτελεσματικότητα των μη φαρμακευτικών παρεμβάσεων.
Μη φαρμακευτικά προγράμματα διαχείρισης του στρες (αλλά και ο συνδυασμός φαρμάκων όπου αποτελεί απόλυτη ένδειξη), σχετικά με την αρτηριακή πίεση επέφεραν θετικά αποτελέσματα στη μείωση των επιπέδων συστολικής και διαστολικής πίεσης, στην υιοθέτηση υγιεινών συμπεριφορών, στη σημαντική μείωση των καρδιαγγειακών κινδύνων και της φαρμακευτικής αγωγής και συνολικά στη βελτίωση των επιπέδων υγείας.
Η αρτηριακή υπέρταση είναι ο σημαντικότερος τροποποιήσιμος αιτιολογικός παράγοντας καρδιαγγειακών νοσημάτων αλλά και σημαντικός παράγοντας εμφάνισης νεφρική και εγκεφαλικής βλάβης.
Πάνω από το 1/4 του παγκόσμιου ενήλικου πληθυσμού έχει αρτηριακή υπέρταση, ποσοστό που αναμένεται να αυξηθεί κατά 60% μέχρι το 2025. Η αρτηριακή υπέρταση ευθύνεται για 7.6 εκατομμύρια πρόωρους θανάτους παγκοσμίως και για 92 εκατομμύρια χρόνια χαμένης ζωής λόγω αναπηρίας. Περίπου το 54% των εγκεφαλικών και το 47% της στεφανιαίας νόσου οφείλονται στην αρτηριακή υπέρταση, ενώ τα άτομα που πλήττονται συνήθως είναι ηλικίας 45-69 ετών και κυρίως άτομα χαμηλού κοινωνικοοικονομικού επιπέδου.
Στην Ελλάδα, η ετήσια επίπτωση της αρτηριακή υπέρταση υπολογίζεται σε 2,86 ανά 100 άτομα και 2,68 ανά 100 άτομα για άνδρες και γυναίκες αντίστοιχα. Ανησυχητικός είναι ο επιπολασμός όπου περίπου το 1/3 των ενήλικων ανδρών και το 1/4 των ενήλικων γυναικών στην Ελλάδα πάσχουν από αρτηριακή υπέρταση.
Ανάμεσα στα υπερτασικά άτομα, το 54,4-60,2% γνωρίζει για την πάθησή του, ενώ μόλις το 15,2-32,8% ελέγχει αποτελεσματικά την αρτηριακή πίεση, γεγονός που επιτείνει την ανάγκη για αποτελεσματικότερη πρόληψη και θεραπεία αυτής
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΜΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΙΜΟΥ ΣΤΡΕΣ
Απέναντι, στους επαναλαμβανόμενους στρεσογόνους παράγοντες, το σώμα εξαντλείται και δεν μπορεί να αντισταθμίζει το όλα και περισσότερα εξωτερικά ερεθίσματα και δημιουργείτε μια χρόνια έλλειψη ισορροπίας που μπορεί να οδηγήσει σε ασθένεια.
Οι πιο συχνές εκδηλώσεις του μη αντιρροπούμενου στρες είναι: