Άγχος, χρόνιες παθήσεις & βελονισμός

ΑΓΧΟΣ, ΧΡΟΝΙΕΣ ΠΑΘΗΣΕΙΣ & ΒΕΛΟΝΙΣΜΟΣ

Διαχείριση του Στρες και Υγεία:
Πιστοποιητικό επιμόρφωσης από το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Coaching Υγείας, Ευεξίας, Άσκησης και Μακροβιότητας:
Πιστοποιητικό επιμόρφωσης από το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Σύμφωνα με τον καθηγητής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, Γεώργιο Χρούσο περισσότερο από το 50% της νοσηρότητας στον σύγχρονο κόσμο οφείλεται στο έντονο και επίμονο στρες που βιώνουμε και το 80% των επισκέψεων στους γενικούς ιατρούς οφείλονται σε καταστάσεις που δημιουργούνται από παρατεταμένο στρες στο πλαίσιο του κοινωνικού - οικονομικού περιβάλλοντος.  

Η μέθοδος για να μειώσουμε το στρες δεν είναι να μειώσουμε τις απαιτήσεις, αλλά να αυξήσουμε την υποστήριξη.

Ben Fletcher, BA(Hons), M Psych(Clin)

Το έντονο σε ένταση και διάρκεια ψυχοσωματικό stress μπορεί να προκαλέσει αιφνίδια καρδιακή προσβολή με αποκορύφωμα ακόμα και αιφνίδιο θάνατο.

Ο παθολογικός καταρράκτης αρχίζει με την ορμονική έκκριση των κατεχολαμινών οι οποίες δημιουργούν σπασμό στις καρδιακές αρτηρίες, αύξηση της συγκολλητικότητας των αιμοπεταλίων, δημιουργία θρόμβου, αιφνίδια απόφραξη την αγγείων, καρδιακή ισχαιμία, με τελική κλινική εικόνα το έμφραγμα της καρδιάς.

ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΜΕ ΒΕΛΟΝΙΣΜΟ

Ο βελονισμος είναι ένας ισχυρός σύμμαχος και μια πολύτιμη βοήθεια για την καταπολέμηση του οξέος ή χρόνιου άγχους δίνοντας εξαιρετικά αποτελέσματα.
Προφανώς, δεν μπορεί να εξαλείψει τους στρεσογόνους παράγοντες, αλλά θα βοηθήσει το σώμα να ανακτήσει την χαμένη του ισορροπία.

Μετά από μια συνεδρία βελονισμού νιώθουμε πιο χαλαροί, πιο δυνατοί, με μια ευχάριστη αίσθηση ηρεμίας και ζωτικότητας. 

Η θεραπεία με βελονισμό μπορεί να συνδυαστεί με κάθε φαρμακευτική αγωγή στην περίπτωση χρόνιων μορφών άγχους, αυξάνοντας την αποτελεσματικότητα τους.

Ο βελονισμός είναι εξ ίσου αποτελεσματικός με την γνωσιακή – συμπεριφορική θεραπεία, την οποία χρησιμοποιούν συχνά οι ψυχολόγοι για την αντιμετώπιση του άγχους και προτιμάται από ένα πληθυσμό ατόμων που έχουν την τάση να είναι ανθεκτικά στην συμβατική ιατρική. (Errington-Evans, 2011).

ΑΡΤΗΡΙΑΚΗ ΥΠΕΡΤΑΣΗ & ΜΗ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΜΕ ΤΟΝ ΒΕΛΟΝΙΣΜΟ... ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

ΤΟ ΑΓΧΟΣ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΙΝΕΖΙΚΗ ΙΑΤΡΙΚΗ

Σύμφωνα με την Κινέζικη Ιατρική (MTC), κάθε άνθρωπος μπορεί να βρεθεί κάτω από επτά συναισθηματικές στρεσογόνες και ιδιαίτερα τοξικές μερικές φορές συναισθηματικές καταστάσεις:

• χαράς,
• πανικού,
• θυμού,
• ανησυχίας,
• υπερβολικής σκέψης
• φόβου,
• λύπης - μελαγχολίας.

Υπό κανονικές συνθήκες, αυτές οι φυσιολογικές συναισθηματικές καταστάσεις δεν προκαλούν σε βραχυπρόθεσμη παρουσία ασθένεια. 
Ωστόσο, εάν μακροπρόθεσμα υφίστανται σε θετική ή αρνητική υπερβολή η συσωρευτική τους δράση μπορεί να αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο το Qi (ζωτική ενέργεια) κινείται στο σώμα, με αποτέλεσμα να έχουν επίδραση τοξικού παράγοντα, προκαλώντας σωματικές ή ψυχικές παθήσεις.
Τα τοξικά συναισθήματα έχουν δράση μεταλλαγμένου παράγοντα, όπως η ακτινοβολία.

Έτσι, σύμφωνα με την κινέζικη ιατρική, το πραγματικό κλειδί του ευ ζην είναι η ικανότητα να είμαστε σε θέση να διατηρήσουμε την ισορροπία ανάμεσα σε αυτές τις συναισθηματικές καταστάσεις.

Το άγχος είναι σήμερα ένα διεθνές πρόβλημα και οι διαταραχές που προκύπτουν από αυτές έχουν μια πολύ υψηλή συχνότητα.
Το άγχος δεν είναι μια ασθένεια αλλά ένα σύμπτωμα συμπεριφοράς ως απάντηση σε μια κατάσταση συναγερμού και έντασης.

Οι βασικές αιτίες μπορεί να είναι προβλήματα διαφορετικής φύσης όπως εργασιακά, κοινωνικά, συναισθηματικά, κ.τ.λ. και η συμπτωματολογία περιλαμβάνει ένα ευρύ φάσμα κλινικής εμφάνισης όπως:

• γενικευμένη μυϊκή ένταση,
• δυσκολία στην αναπνοή η οποία τερματίζεται συνήθως με ένα βαθύ αναστεναγμό,
• αίσθημα σφιξίματος στο επιγάστριο,
• ταχυκαρδία,
• αίσθημα παλμών,
• σφίξιμο στο στήθος,
• αϋπνία με μια δυσάρεστη συνειδητοποίηση όλων αυτών των αισθήσεων.

Ο τελικός σκοπός αυτής της ενεργοποίηση του συστήματος του στρες είναι η άμεση βελτίωση της προσαρμογή της ομοιόστασης (η αρμονική ισορροπία, σωματική και ψυχική, που έχει κάθε ανθρώπινο ον) και η αύξηση των πιθανοτήτων για επιβίωση

Ο όρος «στρες» έχει εισαχθεί στη δυτική ιατρική από τον W.Cannon δίνοντας την έννοια του ερεθίσματος, της αντίδρασης και συναγερμού και στη συνέχεια, την έννοια μιας κατάστασης έκτακτης ανάγκης.
Ο H. Selyeτο 1936, εισήγαγε για πρώτη φορά τον όρο stress και το ορίζει ως ''μη-ειδική απόκριση του οργανισμού σε κάθε ερέθισμα πραγματικής ή φανταστικής που υποβάλλεται σε αυτόν''

Το άγχος αν και δεν είναι από μόνο του μία παθολογική κατάσταση, μπορεί σε καταστάσεις υπερβολής να γίνει γόνιμο έδαφος για την ανάπτυξη ενός μεγάλου αριθμού ασθενειών.
Το σύστημα του στρες παίζει κεντρικό παρθενογενετικό ή επιβαρυντικό ρόλο σε όλες τις σύγχρονες παθήσεις, όπως στην παχυσαρκία και στο μεταβολικό σύνδρομο, την αρτηριακή υπέρταση, τις αλλεργικές και αυτοάνοσες φλεγμονώδεις παθήσεις, στα χρόνια σύνδρομα πόνου και κόπωσης, καθώς και στις καταστάσεις άγχους και κατάθλιψης.

Στο πρώτο στάδιο του άγχους ''eustress'' εάν το σύστημα του στρες ανταποκριθεί στην πίεση όταν υπάρχει κίνδυνος, μέσω πολύπλοκων ορμονικών και βιοχημικών μεταβολών ο εαυτός μας, οργανώνεται αμυντικά αυξάνοντας την ζωτικότητα και την δύναμη αντίστασης του και αυτές οι θετικές μεταβολές μας βοηθούν να ζούμε φυσιολογικά και να ανταποκρινόμαστε στην βίαιη –λόγω κρίσης- αναπροσαρμογή της καθημερινότητα μας: ''προσαρμοστική απόκριση''.

Εάν όμως το σφυροκόπημα της συνεχιζόμενης έντασης συνεχίζεται, ''παθολογικό στρες'', η δυναμική ισορροπία της ομοιόστασης καταρρέει, με την σταδιακή κατάργηση της άμυνας, με αποτέλεσμα κατάρρευση και αδυναμία προσαρμογής περαιτέρω σε νέες συνθήκες με αποτέλεσμα την εμφάνιση της ασθένειας. Για παράδειγμα, η κρίση των αρχών της δεκαετίας του '90 στη Ρωσία είχε ως αποτέλεσμα την πρωτοφανή πτώση του προσδόκιμου ζωής περίπου κατά τρία χρόνια, η οποία αποδόθηκε στην αύξηση της θνησιμότητας από καρδιαγγειακές παθήσεις.

Το Μετατραυματικό στρές ή Μετατραυματική αγχώδης διαταραχή ειναι ένα σύνδρομο το οποίο εμφανίζεται με την ανάμνηση ενός οδυνηρού γεγονότος ή εμπειρίας που είχε ένα άτομο και κατάφερε να επιβιώσει, μετά την πάροδο 3 έως 6 μηνών ή ακομα και πολλών χρονών.

ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΑΓΧΟΥΣ

• υποκείμενο αίσθημα έντασης και εκνευρισμού,
• υπερβολική ανησυχία,
• ευερεθιστικότητα,
• νευρικότητα,
• δυσκολία στη συγκέντρωση,
• διαταραχές ύπνου,
• αίσθημα πνιγμονής, δύσπνοιας, υπεραερισμός,
• τρόμος, μυϊκές συσπάσεις, αίσθημα αστάθειας,
• ζάλη,
• κόπωση,
• πόνος στο στήθος,
• 24-υπερδραστηριότητα του αυτόνομου νευρικού συστήματος: εφίδρωση, εξάψεις- ωχρότητα, ταχυκαρδία, αίσθημα παλμών, ψυχρότητα άκρων χειρών, διάρροια, ξηροστομία, συχνοουρία, ραχιαλγία, κεφαλαλγία,
• συμπτώματα υπερδιέγερσης: έντονη αντίδραση ξαφνιάσματος και αυξημένη εγρήγορση,
• κάποια γνωστική δυσλειτουργία: έλλειψη προσοχής και προβλήματα συγκέντρωσης,
• δυσκαταποσία,
• ελάττωση της libido,
• ανακάτεμα και «σφίξιμο» στο στομάχι.

Πολλά από αυτά τα συμπτώματα μπορεί να εμφανιστούν κι από άλλες αιτίες, πέρα από το άγχος (Hollonder – Kaplan and Sadock’s, 1996).

Μηχανισμοί δράσης του άγχους και κατάρρευσης της δυναμικής ισορροπίας του.

Για την επαναφορά της ομοιόστασης, ενεργοποιούνται ορμόνες, όπως η αδρεναλίνη, η νοραδρεναλίνη, η κορτιζόλη και η ιντερλευκίνη-6.
Όταν όμως επέλθει δυσομοιόσταση, λόγω της χρόνιας και επίμονης δράσης, οι ορμόνες αυτές προκαλούν ζημιά στον οργανισμό: διαταράσσουν τη φυσιολογία των κυττάρων και τη μεταβολική δραστηριότητά τους και ενεργοποιούν τις οξειδωτικές τους λειτουργίες.

Όλες αυτές οι μεταβολές έχουν ως αποτέλεσμα:

• προβλήματα στον ύπνο,
• την επιτάχυνση της γήρανσης (το δέρμα εμφανίζεται πιο γερασμένο διότι καταστρέφεται το κολλαγόνο και αποδομείται μυϊκός ιστός επειδή τα αμινοξέα μετατρέπονται σε γλυκόζη ενώ ταυτόχρονα εμποδίζεται η ανάπτυξη νέου μυϊκού ιστού μέσω της πρωτεϊνοσύνθεσης),
• να προκαλούν παχυσαρκία (η κορτιζόλη αυξάνει την όρεξη και το λίπος έχει την τάση να συγκεντρώνεται στον αυχένα και τον κορμό),
• να εμφανίζονται μεταβολικά προβλήματα (η κορτιζόλη είναι διαβητογόνος ορμόνη διότι σε βάθος χρόνου, όταν βρίσκεται σε υψηλά επίπεδα, αποδυναμώνει τη διαχείριση της γλυκόζης και καθιστά αδύνατη την αντίδραση του σώματος στην ινσουλίνη. Προκαλεί δηλαδή αντίσταση στην ινσουλίνη, μια κατάσταση που μπορεί να εξελιχθεί σε διαβήτη τύπου 2),
• την οστεοπόρωση,
• να προάγουν την αθηροσκλήρωση,
• να προάγουν την καρδιαγγειακή νόσο: σύμφωνα με τον καθηγητή καρδιολογίας Δ. Τούσουλη η αύξηση της ανεργίας κατά 1% αυξάνει κατά 4% την θνησιμότητα,
• να διαταράσσουν την λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος (μειώνοντας κυρίως τα λεμφοκύτταρα),
• να αυξάνουν τις πιθανότητες λοίμωξης,
• να αυξάνουν τις πιθανότητες καρκινογένεσης στον οργανισμό,
• να μειώνεται η δράση της βιταμίνης D (στεροειδής ορμόνη),
• να εμφανίζονται ψυχικές διαταραχές (παρατηρούνται σε υπερέκκριση κορτιζόλης),
• να εμφανίζουν τα παιδιά συμπτώματα υπερκινητικότητας από μητέρες με άγχος κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης,
• να γίνεται πιο δύσκολη η διαχείριση του χρόνιου πόνου,
  
  
• Οφθαλμολογικές παθήσεις και άγχος.
  Σύμφωνα, με τον Αναστάσιος-Ι. Κανελλόπουλο, MD, Χειρουργό – Οφθαλμίατρο, καθηγητή Οφθαλμολογίας του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης, το επίμονο χρόνιο στρες λόγω των υψηλά και χρόνιων επίπεδων της κορτιζόλης και αδρεναλίνης μπορεί να είναι ταυτοχρόνως συνέπεια και αιτία παθήσεων του ματιού όπως:
  > ξηροφθαλμία,
  > θόλωμα της όρασης,
  > κόπωση των ματιών,
  > μυοκυμία του βλεφάρου (ακούσιος σπασμός του κάθε λίγα δευτερόλεπτα ή πέταγμα του ματιού),
  > φωτοφοβία (εκδηλώνεται με πόνο και δυσφορία όταν τα μάτια εκτίθενται σε δυνατό φως),
  > γλαύκωμα κλειστής γωνίας, (επείγον οφθαλμολογικό πρόβλημα που απαιτεί άμεση αντιμετώπιση για να αποτραπεί η απώλεια της όρασης),
  > αύξηση της ενδοφθάλμιας πίεσης σύμφωνα με την American Academy of Ophthalmology, AAO,
  > οπτική νευροπάθεια πιο πιθανά στους ασθενείς που ήδη πάσχουν από γλαύκωμα ανοικτής γωνίας,
  > απώλειας της όρασης.

Η υπέρ- ή υπό-απόκριση του συστήματος του στρες επηρεάζει την ανάπτυξη και συντελεί σε πολλά χρόνια συµπεριφορικά, ενδοκρινικά, μεταβολικά, αλλεργικά και αυτοάνοσα νοσήματα,
Η προγεννητική περίοδος, η βρεφική ηλικία, η παιδική ηλικία και η εφηβεία αποτελούν σηµαντικά στάδια της ζωής, τα οποία χαρακτηρίζονται από μεγάλη πλαστικότητα και, ως εκ τούτου, από μεγαλύτερη ευαλωτότητα στα στρεσογόνα ερεθίσµατα. Κατά τη διάρκεια αυτών των περιόδων, οι διαµεσολαβητές της οµοιόστασης επιδρούν ακόμη και στο γονιδίωµα µας και προκαλούν χημικές αλλαγές στο DNA και τη χρωµατίνη των κυττάρων µας.

Στη σύγχρονη κινεζική "άγχος" λέγεται Jinzhan που σημαίνει σκληρή και τεταμένη χορδή. Όταν τα προβλήματα είναι πέρα από την ικανότητα ανταπόκρισης του ατόμου, η χορδή τεντώνεται πάρα πολύ και χάνει την ελαστικότητά της με αποτέλεσμα να χάνεται η δυνατότητα της κίνησης.